Een van de nieuwe wereldwonderen: Machu Picchu

De Inca Jungle Trek en... Machu Picchu!
Na een laatste nacht in ons heerlijke hotel in Cusco stonden we uitgerust en stipt op tijd klaar voor onze pick-up. De pick-up was uiteraard iets minder stipt op tijd met ons ophalen, maar dat mocht de pret niet drukken ;) Na een paar uur rijden zijn we op het punt waar we normaal gesproken op de mountainbike zouden stappen, maar vanwege het slechte weer (veel mist en bewolking) lijkt het onze gids een beter (lees: veiliger) idee om een stuk lager te starten. Wij zijn het uiteraard met hem eens, niet in de laatste plaats omdat het buiten steenkoud is en je toch niet echt van de tocht kunt genieten. Een paar kilometer verderop klaart het wat op en worden de fietsen van het dak gehaald. Als we eenmaal in het harnas zitten (we hebben zoveel bescherming op- en aangekregen dat we niet zouden misstaan in de Formule 1...) begint de 2 uur durende tocht naar beneden. We doen lekker rustig aan, en kunnen door de wolken heen af en toe genieten van een prachtig uitzicht. Helaas zien we ook met eigen ogen hoe het mis kan gaan op deze wegen: in een van de bochten waar het smeltwater een soort riviertje over de weg heen vormt, zien we een auto op zijn kop in de ´berm´ liggen. De eigenaar staat er treurig bij te kijken, maar kan het wonder boven wonder nog zonder kleerscheuren navertellen. Eenmaal beneden hebben we direct door waarom de gids ons vertelde dat ons anti-muggenspul na het fietsen zeker van pas zou komen... Overal muggen! Het moeten er minstens een triljoen zijn! Komt onze voordeelfles DEET toch nog van pas! Later op de middag komen we aan in het dorpje waar we vanavond slapen, maar waar we eerst nog gaan raften. Dat raften is wel even andere koek dan in Arequipa! Geen warm blauw water en een zonnetje, maar koud bruin water (het heeft hier de laatste dagen enorm geregend) en de door ons zo geliefde muggen. Op het moment van typen (10 dagen later) genieten wij nog na van de muggenbulten van deze middag! Maar het raften is wel echt te gek! Als we in andere landen de kans nog een keer krijgen, doen we het waarschijnlijk nog een keer.

Na een rustige nacht in een redelijk bed begint onze tweede dag, en die dag bestaat uit: lopen, lopen en nog eens lopen. Regelmatig door een prachtige omgeving (we doen een stukje Inca trail en dat is echt te gek), maar ook veel over stoffige wegen en dichtbeboste paden. Dat is nu eenmaal hoe het vaker gaat: om van prachtige uitzichten te genieten moet je vaak eerst langs minder mooie stukken. We lopen in totaal een uur of 10 en iedereen is dan ook dolblij als we eindelijk bij de ´finish´van vandaag komen: de thermale baden van Santa Theresa. Hier ontspannen we een paar uur heerlijk, en uiteraard wijken de muggen niet van onze zijde. We maken ook twee schatigge nieuwe vriendinnen: Peruaanse meisjes die erg nieuwsgierig zijn naar wat wij hier doen, en die Dirk ervan verdenken Shahrukh Khan te zijn. Het kan slechter! Toevoeging van Dirk: Shahrukh Khan is een hele bekende, zo niet de bekendste, Bollywoodster.

Na wederom een rustige nacht in een lekker bed (als het goed is wordt de slaapplaats elke nacht iets beter) begint onze derde dag met ziplinen. Bij het zien van de afgrond twijfelen we nog heel even of dit een goed idee is, maar iedereen van de groep gaat en wij dus ook. En wooooow wat is het vet! Je vliegt tussen de bergen en over het dorp heen, en je voelt je echt even zo vrij als een vogel. De laatste lijn is vrij vlak en niet meer zo hoog, en hier kun je in een soort supermanpose vanaf. Te gek! Na het ziplinen gaan we richting Hidro Electrica, het dorpje vanaf waar we naar Aguas Calientes (dorp aan de voet van Machu Picchu) lopen. Dit zijn voor ons de laatste 3 uur lopen, aangezien wij al hebben besloten morgen de bus omhoog en naar beneden te nemen ;) Ook hier zo nu en dan weer prachtige bergen, omringd door mysterieuze wolken. Het mag dan regenseizoen zijn, wij hebben hier nog erg weinig last van gehad!

Dan is het maandagochtend om 3.30 eindelijk zover: de wekker gaat en wij maken ons klaar om Machu Picchu te gaan bezoeken. Degenen die gaan lopen (ruim 1800 treden steil omhoog) moeten om half 5 beginnen om voor de ´dagjesmensen´ boven te zijn, en wij moeten om half 5 in de rij voor de bus staan met hetzelfde doel. We zijn nét niet de eersten (dat zijn namelijk twee Duitse dames), maar zitten wel in de eerste bus en zijn dus getuigen van hoe de lopers bovenkomen. Iedereen is zeiknat van het zweet, rilt van de kou en is compleet uitgeput. Wij lopen fris en fruitig door de poortjes! En dan... de eerste keer dat we Machu Picchu zien is adembenemd. Natuurlijk maakt het verhaal deze plek extra speciaal (hoe kan zo´n groot complex al die jaren niet gevonden zijn?), maar de plek opzich is ook al heel bijzonder. Je kunt je goed voorstellen dat het al die honderden jaren geleden heel speciaal was om hier rond te lopen! Na een paar uur is het tijd om weer naar beneden te gaan, waar we met de train en minibus in ongeveer 8 uur terug naar Cusco reizen. Daar genieten we na deze dagen extra van onze warme douche en ons zachte bed, en gaan we slapen met de gedachte dat we dit echt niet hadden willen missen. Echt een highlight van onze reis!